سخن 120- کلید های سعادت دنیا و آخرت
وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: - لاشَرَفَ اَعْلى مِنَ الاِْسْلامِ، وَلا عِزَّ
و آن حضرت فرمود: شرفی برتر از اسلام، عزّتی
اَعَزُّ مِنَ التَّقْوى، وَ لا مَعْقِلَ اَحْصَنُ مِنَ الْوَرَعِ، وَلا شَفيعَ
عزیزتر از تقوا، پناهگاهی نگاه دارنده تر از اجتناب از حرام، شفیعی
اَنْجَحُ مِنَ التَّوْبَةِ. وَلا كَنْزَ اَغْنى مِنَ الْقَناعَةِ، وَ لا مالَ اَذْهَبُ
رهاننده تر از توبه، و گنجی بی نیازکننده تر از قناعت، و ثروتی برای از بین بردن
لِلْفاقَةِ مِنَ الرِّضى بِالْقُوتِ. وَ مَنِ اقْتَصَرَ عَلى بُلْغَةِ الْكَفافِ
تهیدستی بهتر از رضا به داده حق نیست. آن که به مقدار کفافش اکتفا کند
فَقَدِ انْتَظَمَ الرَّاحَةَ، وَ تَبَوَّاَ خَفْضَ الدَّعَةِ. وَ الرَّغْبَةُ مِفْتاحُ
به آسودگی پیوسته، و در خوشی جای گرفته. رغبت به دنیا کلید
النَّصَبِ، وَ مَطِيَّةُ التَّعَبِ. وَالْحِرْصُ وَالْكِبْرُ وَ الْحَسَدُ دَواع
رنج و مرکب ناراحتی است. حرص و کبر و حسد موجبات
اِلَى التَّقَحُّمِ فِى الذُّنُوبِ، وَالشَّرُّ جامِعٌ لِمَساوِىَ الْعُيُوبِ.
درافتادن در گناه اند، و بدی جمع کننده تمام عیوب است.
