سخن 22- رضا و تسلیم در برابر خداوند
وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: - اِعْلَمُوا عِلْماً يَقيناً اَنَّ اللّهَ لَمْ يَجْعَلْ لِلْعَبْدِ
و آن حضرت فرمود: به علم یقینی بدانید که خداوند برای بنده اش
وَ اِنْ عَظُمَتْ حيلَتُهُ، وَ اشْتَدَّتْ طِلْبَتُهُ، وَ قَوِيَتْ مَكيدَتُهُ ـ
هر چند چاره جویی اش عظیم و جستجوگریش سخت، و نقشه اش نیرومند باشد
اَكْثَرَ مِمّا سُمِّىَ لَهُ فِى الذِّكْرِ الْحَكيمِ، وَ لَمْ يَحُلْ بَيْنَ الْعَبْدِ
بیش از آنچه در کتاب حکیمش برای او مقرّر شده به او نرساند، و بنده ناتوان و کم تدبیر
فى ضَعْفِهِ وَ قِلَّةِ حيلَتِهِ وَ بَيْنَ اَنْ يَبْلُغَ ما سُمِّىَ لَهُ فِى الذِّكْرِ
را نیز از رسیدن به آنچه که در کتاب حکیمش برای او مقرر شده
الْحَكيمِ. وَ الْعارِفُ لِهذا الْعامِلُ بِهِ اَعْظَمُ النّاسِ راحَةً
مانع نگردد. کسی که به این واقعیت آشناست و بر اساس آن حرکت می کند آسایش و سودش از
فى مَنْفَعَة. وَ التّارِكُ لَهُ الشّاكُّ فيهِ اَعْظَمُ
همه مردم برتر است. و آن که این حقیقت را از نظر دور داشته و در آن دچار تردید است
النّاسِ شُغُلاً فى مَضَرَّة.
گرفتاری و زیانش از همه مردم بیشتر است.
وَ رُبَّ مُنْعَم عَلَيْهِ مُسْتَدْرَجٌ بِالنُّعْمى، وَ رُبَّ مُبْتَلًى
بسا کسی که مشمول نعمت حق است ولی به سبب آن به کیفر حق نزدیک می گردد، و بسا مبتلایی
مَصْنُوعٌ لَهُ بِالْبَلْوى. فَزِدْ اَيُّهَا الْمُسْتَمِعُ فى شُكْرِكَ، وَ قَصِّرْ
که ابتلایش موجب احسان به اوست. ای شنونده به شکرگزاریت بیفزا، و شتابت
مِنْ عَجَلَتِكَ، وَ قِفْ عِنْدَ مُنْتَهى رِزْقِكَ.
را کـم کـن، و نـزد منتهـای روزیـت توقّـف کـن.
