سخن 181- ویژگی های دوستان خدا
وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: - اِنَّ اَوْلِياءَ اللّهِ هُمُ الَّذينَ نَظَرُوا اِلى
و آن حضرت فرمود: اولیا خدا آنانی هستند که به باطن دنیا
باطِنِ الدُّنْيا اِذا نَظَرَ النّاسُ اِلى ظاهِرِها، وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِها
نظر کردند وقتی که مردم به ظاهرش نگریستند، و به فردای آن مشغول شدند
اِذَا اشْتَغَلَ النّاسُ بِعاجِلِها، فَاَماتُوا مِنْها ما خَشُوا اَنْ
وقتی مردم به امروزش پرداختند، پس از دنیا میراندند آنچه را که می ترسیدند
يُميتَهُمْ، وَ تَرَكُوا مِنْها ما عَلِمُوا اَنَّهُ سَيَتْرُكُهُمْ،
آنان را بمیراند، و رها کردند آنچه را که دانستند به زودی آنان را رها نماید،
وَ رَاَوُا اسْتِكْثارَ غَيْرِهِمْ مِنْهَا اسْتِقْلالاً، وَ دَرَكَهُمْ لَها فَوْتاً.
بسیارخواهی‌ِ دیگران را از دنیا کم یافتند، و یافتنشان را از دنیا از دست دادن دیدند.
اَعْداءُ ما سالَمَ النّاسُ، وَ سِلْمُ ما عادَى النّاسُ.
دشمنند آنچه را که مردم با آن آشتی هستند، و آشتی اند آنچه را که مردم با آن دشمنند.
بِهِمْ عُلِمَ الْكِتابُ وَ بِهِ عَلِمُوا، وَ بِهِمْ قامَ الْكِتابُ وَ بِهِ قامُوا.
قرآن به آنان دانسته شد و آنان به قرآن دانستند، کتاب به آنان برپاست و آنان هم به کتاب برپایند.
لايَرَوْنَ مَرْجُوّاً فَوْقَ ما يَرْجُونَ، وَلا مَخُوفاً فَوْقَ
امیدی فوق آنچه امید دارند، و بیمی بالاتر از آنچه بیم دارند
ما يَخافُونَ.
نـمـی بـیـنـنـد.
