سخن 18- تلاش در دنیا برای آخرت
وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: - النّاسُ فِى الدُّنْيا عامِلانِ: عامِلٌ عَمِلَ
و آن حضرت فرمود: مردم در دنیا از جهت عمل دو عاملند: عاملی که
فِى الدُّنْيا لِلدُّنْيا، قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْياهُ عَنْ آخِرَتِهِ، يَخْشى عَلى
در دنیا برای دنیا کار کند، که او را دنیایش از آخرتش بازدارد، او بر تهیدستی
مَنْ يَخْلُفُهُ الْفَقْرَ وَ يَأْمَنُهُ عَلى نَفْسِهِ، فَيُفْنى عُمُرَهُ فى مَنْفَعَةِ
بازماندگانش می ترسد و بر تنگدستی خود ایمن است، از این رو عمرش را برای سود دیگران
غَيْرِهِ. وَ عامِلٌ عَمِلَ فِى الدُّنْيا لِما بَعْدَها، فَجاءَهُ الَّذى لَهُ
از دست می دهد. و عاملی که در دنیا برای بعد از دنیا عمل می کند، و بی آنکه خود را به زحمت
مِنَ الدُّنْيا بِغَيْرِ عَمَل، فَاَحْرَزَ الْحَظَّيْنِ مَعاً، وَ مَلَكَ الدَّارَيْنِ
اندازد بهره او از دنیا به او می رسد، بنابراین هر دو نصیب را به دست آورده، و هر دو دنیا را
جَميعاً، فَاَصْبَحَ وَجيهاً عِنْدَ اللّهِ لا يَسْاَلُ اللّهَ حاجَةً
مالک شده، و نزد خداوند آبرومند گشته، حاجتی را از خدا نخواهد
فَيَمْـنَعَـهُ.
که روا نگردد .
