سخن 128- پرهیز از اندوه برای روزی
وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: - الرِّزْقُ رِزْقانِ: رِزْقٌ تَطْلُبُهُ، وَ رِزْقٌ
روزی دو نوع است: آن که تو آن را می طلبی، و آن که تو را
يَطْلُبُكَ، فَاِنْ لَمْ تَأْتِهِ اَتاكَ، فَلاتَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِكَ عَلى هَمِّ
می جوید، که اگر دنبالش نروی به دنبالت می آید، بنابراین اندوه سال خود را بر اندوه روز
يَوْمِكَ، كَفاكَ كُلُّ يَوْم ما فيهِ، فَاِنْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ
خویش بار مکن، که روزی هر روز تو را کفایت می کند، اگر سال از عمر تو باشد
عُمُرِكَ فَاِنَّ اللّهَ تَعالى سَيُؤْتيكَ فى كُلِّ غَد جَديد ما قَسَمَ
خداوند متعال در هر روز جدید آنچه نصیب تو نموده به تو
لَكَ، وَ اِنْ لَمْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ فَما تَصْنَعُ بِالْهَمِّ فيما
می رساند، و اگر سال از عمرت نباشد پس چه اندوهی می خوری بر چیزی که از آنِ
لَيْسَ لَكَ؟! وَ لَنْ يَسْبِقَكَ اِلى رِزْقِكَ طالِبٌ، وَ لَنْ يَغْلِبَكَ
تو نیست؟! هیچ جوینده ای در آنچه رزق توست بر تو پیشی نگیرد، و زورمندی نسبت
عَلَيْهِ غالِبٌ، وَلَنْ يُبْطِئَ عَنْكَ ما قَدْ قُدِّرَ لَكَ.
به آن بر تو غالب نشود، و آنچه برای تو مقدّر شده از رسیدن به تو تأخیر نکند.
- وَ قَدْ مَضى هذَا الْكَلامُ فيما تَقَدَّمَ مِنْ هذَا الْبابِ اِلاّ اَنَّهُ ههُنا اَوْضَحُ
این کلام پیش از این در همین باب گذشت، ولی در اینجا روشن تر
وَ اَشْرَحُ، فَلِذلِكَ كَرَّرْناهُ عَلَى الْقاعِدَةِ الْمُقَرَّرَةِ فى اَوَّلِ هذَا الْكِتابِ.-
و مشروح تر است، به این خاطر بر قاعده ای که در ابتدای کتاب مقرر شده تکرار کردیم.
