حکمت 88- دو عامل ایمنی از عذاب الهی
وَ حَكى عَنْهُ اَبُوجَعْفَر مُحَمَّدُ بْنُ عَلِىٍّ الْباقِرُ عَلَيْهِمَاالسّلامُ اَنَّهُ قالَ:-
ابوجعفر محمّدبن علی باقر علیهماالسلام از حضرت روایت کرده که فرمود:
كانَ فِى الاَْرْضِ اَمانانِ مِنْ عَذابِ اللّهِ، وَ قَدْ رُفِعَ اَحَدُهُما
دو امان از عذاب خدا در زمین بود، یکی از آنها برداشته شد،
فَدُونَكُمُ الاْخَرَ، فَتَمَسَّكُوا بِهِ. اَمَّا الاَْمانُ الَّذى رُفِعَ فَهُوَ
پس دیگری را که باقی مانده بگیرید و به آن چنگ بزنید. اما امانی که برداشته شد
رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ. وَ اَمَّا الاَْمانُ الْباقى
رسول خداست صلّی اللّه علیه و آله. و امّا امانی که باقی است
فَالاِْسْتِغْفارُ، قالَ اللّهُ تَعالى: «وَ ما كانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ اَنْتَ
استغفار است، خداوند بزرگ فرمود: «خداوند آنان را عذاب نمی کند در حالی که تو
فيهِمْ، وَ ما كانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ».
در میان آنانی، و عذابشان نمی نماید در حالی که به استغفار مشغولند».
- وَ هذا مِنْ مَحاسِنِ الاِْسْتِخْراج ِ، وَ لَطائِفِ الاِْسْتِنْباطِ.-
این بیان از محاسن استخراج و لطائف استنباط حضرت از قرآن است.
