حکمت 82- ارزش های والای انسانی
وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: - اُوصيكُمْ بِخَمْس لَوْ ضَرَبْتُمْ اِلَيْها
و آن حضرت فرمود: شما را به پنج برنامه وصیت می کنم که اگر برای یافتنش مشقت سفری
آباطَ الاِْبِلِ لَكانَتْ لِذلِكَ اَهْلاً: لايَرْجُوَنَّ اَحَدٌ مِنْكُمْ اِلاّ
سخت را عهده دار شوید هرآینه سزاوار است: احدی از شما جز به پروردگارش امید
رَبَّهُ، وَ لايَخافَنَّ اِلاّ ذَنْبَهُ، وَ لايَسْتَحِيَنَّ اَحَدٌ مِنْكُمْ اِذا سُئِلَ
نبندد، و جز از گناهش وحشت نکند، و از اعلامِ «نمی دانم» به وقت پرسش شدن از چیزی
عَمّا لايَعْلَمُ اَنْ يَقُولَ لااَعْلَمُ، وَ لايَسْتَحِيَنَّ اَحَدٌ اِذا لَمْ يَعْلَمِ
که نمی داند حیا نکند، و از آموختن علمی که دارا نیست شرم
الشَّىْءَ اَنْ يَتَعَلَّمَهُ. وَ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ، فَاِنَّ الصَّبْرَ مِنَ
ننماید. و بر شما باد به شکیبایی، چه اینکه شکیبایی نسبت به
الاْيمانِ كَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ، وَ لاخَيْرَ فى جَسَد لارَأْسَ
ایمان به منزله سر نسبت به بدن است; در بدنی که سر
مَعَهُ ، وَ لا فى ايمان لاصَبْرَ مَعَهُ .
نیست، و در ایمانی که شکیبایی نباشد خیری نیست.
