حکمت 257- اهمیت بر آوردن حاجت مردم
وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لِكُمَيْلِ بْنِ زِياد النَّخَعِىِّ: -يا كُمَيْلُ! مُرْ اَهْلَكَ اَنْ
به کمیل بن زیادنَخَعی فرمود: ای کمیل، مردم خود را فرمان بده که روز را
يَرُوحُوا فى كَسْبِ الْمَكارِمِ، وَ يُدْلِجُوا فى حاجَةِ مَنْ هُوَ
به دنبال به دست آوردن مکارم بروند، و شب را از پی قضاء حاجت
نائِمٌ. فَوَ الَّذى وَسِعَ سَمْعُهُ الاَْصْواتَ، ما مِنْ اَحَد اَوْدَعَ
خفته ها باشند. قسم به کسی که شنواییش آوازها را فرا گرفته، احدی دلی را
قَلْباً سُرُوراً اِلاّ وَ خَلَقَ اللّهُ لَهُ مِنْ ذلِكَ السُّرُورِ لُطْفاً،
شاد نکند مگر اینکه خداوند برای وی از آن شادی لطفی بیافریند،
فَاِذا نَزَلَتْ بِهِ نائِبَةٌ جَرى اِلَيْها كَالْماءِ فِى انْحِدارِهِ حَتّى
و چون بلایی به او رسد آن لطف همانند آب به سوی آن روان گردد تا آن بلا
يَطْرُدَها عَنْهُ كَما تُطْرَدُ غَريبَةُ الاِْبِلِ.
را از او دور کند همان گونه که شتر غریب را از آبگاه دور نمایند.
