حکمت 211- ارزش های اخلاقی
وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: - الْجُودُ حارِسُ الاَْعْراضِ. وَالْحِلْمُ فِدامُ
و آن حضرت فرمود: بخششْ پاسبان آبروها، بردباری دهنه بند
السَّفيهِ. وَالْعَفْوُ زَكاةُ الظَّفَرِ. وَالسُّلُوُّ عِوَضُكَ مِمَّنْ غَدَرَ.
نادان، گذشتْ زکات پیروزی، از یاد بردن آن که خیانت کرده پاداش تو،
وَالاِْسْتِشارَةُ عَيْنُ الْهِدايَةِ. وَ قَدْ خاطَرَ مَنِ اسْتَغْنَى بِرَأْيِهِ.
مشورت عین هدایت است. آن که مستبد به رأی شد خود را به خطر انداخت
وَالصَّبْرُ يُناضِلُ الْحِدْثانَ. وَالْجَزَعُ مِنْ اَعْوانِ الزَّمانِ.
شکیبایی ردکننده سختی ها، و بی صبری یاری کننده زمانه بر جفاست.
وَ اَشْرَفُ الْغِنى تَرْكُ الْمُنى. وَ كَمْ مِنْ عَقْل اَسير تَحْتَ
شریفترین ثروت ترک آرزوست. چه بسا عقلی که به دست هوای حاکم
هَوىً اَمير. وَ مِنَ التَّوْفيقِ حِفْظُ التَّجْرِبَةِ. وَ الْمَوَدَّةُ قَرابَةٌ
اسیر است. حفظ تجربه از توفیق، و دوستی قرابتی اندوخته
مُسْتَفادَةٌ. وَلاتَأْمَنَنَّ مَلُولاً.
شده است. و از دل تنگ آمده از خود ایمن مباش.
