حکمت 191- مشکلات دنیا
وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: - اِنَّمَا الْمَرْءُ فِى الدُّنْيا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ
و آن حضرت فرمود: انسان در دنیا هدفی است که مرگها به جانب او تیر
فيهِ الْمَنايا، وَ نَهْبٌ تُبادِرُهُ الْمَصائِبُ. وَ مَعَ كُلِّ جُرْعَة
می اندازند، و غارت شده ای است که بلاها به سویش می شتابند. با هر نوشیدنیش جرعه ای
شَرَقٌ، وَ فى كُلِّ اَكْلَة غَصَصٌ. وَ لايَنالُ الْعَبْدُ نِعْمَةً
جهنده در گلو، و با هر لقمه اش گلوگیری است. بنده به نعمتی نمی رسد
اِلاّ بِفِراقِ اُخْرى، وَ لايَسْتَقْبِلُ يَوْماً مِنْ عُمْرِهِ اِلاّ
مگربه بهای ازدست دادن نعمتی دیگر، و به پیشواز روزی از عمرش نمی رود مگر
بِفِراقِ آخَرَ مِنْ اَجَلِهِ. فَنَحْنُ اَعْوانُ الْمَنُونِ، وَ اَنْفُسُنا نَصْبُ
به جدایی روزی دیگر از مدت عمرش. پس یاران مرگیم، و وجودمان نشانه تیر
الْحُتُوفِ، فَمِنْ اَيْنَ نَرْجُو الْبَقاءَ؟ وَ هذَا اللَّيْلُ وَ النَّهارُ
مردن ها، از کجا امید به ماندن داشته باشیم؟ این روز و شب
لَمْ يَرْفَعا مِنْ شَىْء شَرَفاً اِلاّ اَسْرَعَا الْكَرَّةَ فى هَدْمِ ما بَنَيا،
چیزی را بالا نبردند مگر اینکه در خراب کردن آنچه ساخته، و پراکندن آنچه فراهم نموده
وَ تَفْريقِ ما جَمَعا.
بودند به شتاب بازگشتند.
