حکمت 130- بهترین توشه سفر آخرت
وَ قالَ عَلَيْهِ السّلامُ، وَ قَدْ رَجَعَ مِنْ صِفِّينَ، فَاَشْرَفَ عَلَى الْقُبُورِ بِظاهِرِ
و آن حضرت وقتی از صفّین بازگشت به گورستان بیرون کوفه نظر کرد
الْكُوفَةِ:-
و فـرمـود:
يا اَهْلَ الدِّيارِ الْمُوحِشَةِ، وَالْمَحالِّ الْمُقْفِرَةِ، وَالْقُبُورِ
ای صاحبان سراهای وحشت زا، و مکانهای بی آب و گیاه، و قبرهای
الْمُظْلِمَةِ; يا اَهْلَ التُّرْبَةِ، يا اَهْلَ الْغُرْبَةِ، يا اَهْلَ الْوَحْدَةِ، يا
تاریک; ای خاکیان، ای غریبان، ای بی کسان، ای وحشت زدگان،
اَهْلَ الْوَحْشَةِ، اَنْتُمْ لَنا فَرَطٌ سابِقٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ لاحِقٌ.
شما ما را پیشروید که بر ما پیشی جستید، و ما شما را پیرویم که به دنبال شما می رسیم.
اَمَّا الدُّورُ فَقَدْ سُكِنَتْ، وَاَمَّا الاَْزْواجُ فَقَدْ نُكِحَتْ، وَ اَمَّا
اما خانه ها: غیر شما در آن ساکن شدند، امّا همسران: دیگران با آنان ازدواج کردند، اما
الاَْمْوالُ فَقَدْ قُسِمَتْ. هذا خَبَرُ ما عِنْدَنا، فَما خَبَرُ ما
اموال: همه آنها تقسیم شد. این است خبری که نزد ماست، خبر آنچه نزد
عِـنْـدَكُـمْ ؟
شماست چیست؟
- ثُمَّ الْتَفَتَ اِلى اَصْحابِهِ فَقالَ:- اَما لَوْ اُذِنَ لَهُمْ فِى الْكَلامِ
پس رو به جانب یاران کرد و فرمود: اگر به آنان اجازه سخن می دادند
لاََخْبَرُوكُمْ اَنَّ خَيْرَ الزّادِ التَّقْوى.
به شما می گفتند که بهترین توشه تقواست.
